K ile Başlayan Kelimeler

KÜLAH

[isim; sıfat] İçine bazı şeyler koymak için huni biçiminde bükülmüş kâğıt kap; Bu kabın alabileceği miktarda olan; Oyun, hile; esk. Erkeklerin giydiği genellikle keçeden, ucu sivri veya yüksek başlık

"Hatta bunlar arasında öyleleri vardır ki zamana ayak uydurmak, göze girmek ve külah kapmak için gâvur mukallitliğinde birbiriyle âdeta yarışa girişmişlerdir."; "Meydanda bekleyen mektep çocuklarına birer külah şeker dağıtıldı."; "Bunun sırtında öbürleri gibi bir uzun cübbe, başında bir uzun külah vardı."

KOLTUK

[isim] Omuz başının altında, kolun gövde ile birleştiği yer; Kol dayayacak yerleri olan geniş ve rahat sandalye; Eski düğünlerde damatla gelinin eve girerken konuklar arasından kol kola geçmeleri töreni; Yapıcılıkta yan destek; Demirledikten sonra gemiyi iskeleye, rıhtıma veya başka bir gemiye bağlayan ip; Koltuklama veya koltuklanma; Kayırma, destek; Yüksek mevki, makam; Genelev; Mısır ve buğday fidesinin yanlarından çıkan filizler; Kenar, tenha yer

"Gazetelerini bir koltuğunun altına koydu, zayıf kollarıyla kutulara sarıldı."; "Ta yan beline kadar gömüldüğü koltuğunun içinden ileriye doğru uzandı."; "Babamız, annemizi gelin geldiği ilk gün şu merdivenin alt başında karşılamış, 'koltuk' yapılmıştı."; "O koltuktan hoşlanmaz."; "Dayısının koltuğunda sırtı yere gelmez."; "Koltuk kavgası."; "Burası Mesut Bey adında bir herifin koltuğudur."

KONİK

[sıfat; isim] Koni biçiminde olan veya koni ile ilgili olan, mahruti; Tabanı daire biçiminde olan bir koninin bir düzlemle ara kesiti

"Konik yüzey."; "Çember, elips, hiperbol ve parabol birer koniktir."

KAVRUKLUK

[isim] Kavruk olma durumu

KORNO

[isim] Savaşlarda çağrı aracı olarak kullanılan boynuz veya fil dişi boru; Bir ağızlık, kendi üzerine dolanmış koni biçiminde uzun bir boru ve ağzı genişçe açılan bir kulaklıktan oluşan üflemeli bakır çalgı

KERRAKE

[isim] İnce softan hafif ve dar bir üstlük

KESRET

[isim] Çok olma durumu, çokluk

KIRIŞTIRMAK

[-i; -le] Kırışmasına sebep olmak; Karşı cinsten biriyle yakın ilişkide bulunmak, flört etmek

"Ötekiler gelmeden Suzy ile hafif tertip kırıştırırlar."

KİŞİ

[isim] İnsan, kimse, şahıs; Çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık, şahıs; Oyun, roman, hikâye vb.nde yer alan kimse; Eş, koca; Erkek

"Dilenciler de sayıda olduğu hâlde, yirmi otuz kişi kadardık."; "Ben (tekil kişi), sen (tekil kişi), o (tekil kişi); biz (çoğul kişi.) siz (çoğul kişi), onlar (çoğul kişi)."

KENTSEL

[sıfat] Kentle ilgili, şehirle ilgili

Kelime Anlamları Kaynağı : Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlüğü